Aldatan Kadınlar Anlatıyor...

Ne zamandır kitap yorumlarımı göremiyorsunuz. Bunun nedeni, işte bu kitaptır. Ne zamandır elimde sürünüp duruyor. Kolay bir konu değil çünkü. İçinde anlatılan gerçek hikayelerden bazen birini, bazen kasıp birkaçını okuyup ara veriyordum. Haliyle bitirmek de epey zamanımı aldı. Ya hakkında çok konuşulur ya da diliniz tutulup kalır da bir şey söyleyemezsiniz ya, bu kitapta o kategoriye giriyor aslında... Söyleyecek çok şey olsa da insan nereden başlayacağını pek bilemiyor.

Mehmet Çoşkundeniz'in okuduğum birkaç kitabı olmuştu ama "Aldatan Kadınlar Anlatıyor" gibi bir kitabına daha önce rastlamamıştım. Yazarın Posta Gazetesi'ndeki köşesinde yayınlanan hikayeler, sonradan toplanıp, karakterlerin isimleri değiştirilerek kitap haline getirilmiş. İyi de olmuş gerçi. Buradan Aşk Doktoru lakaplı Mehmet Bey'e hem teşekkür, hem de sitem etmeden duramam. Teşekkür ediyorum, çünkü erkeklerin kendilerine fazla güvenmemesi gerektiğini gösteriyor bu kitap. Sitem etmemin nedeni de, bu kitaptan sonra paranoyak gibi etrafımdaki kadınlardan kocasını, sevgilisini aldatan var mıdır diye düşünüp durmam.

Toplumumuzda erkeğin aldatması ne kadar normal karşılanıyorsa, kadının aldatması da o kadar garip kaçıyor. Bana göre karşısındaki kişiye değer vermedikten sonra aldatan insanın erkek ya da kadın olması o kadar önemli değil...

Aldatmanın bahanesi olmaz ama kitabı okumadan önce bir insanın neden aldatacağına dair düşünmedim değil. Benim aklıma ilk gelen seçenek, kocası tarafından mutsuz olan kadınlardı. Ancak daha ilk hikayeden saçmaladığımı anladım. Bu kitabı bitirdikten sonra anladım ki aldatmanın nedeni yokmuş. İnsan bir kere aldatınca sonu gelmiyormuş.

Öyle ki aldatan kadınların profili de birbirinden oldukça farklı... Eğitim düzeyinden, yaşama tarzına, iş durumuna göre her kesimden kadının aldatabileceğini de bu kitapta okuyorsunuz. Dahası bu hikayelere gelen okuyucu yorumları da bir o kadar düşündürücü... İçlerinde yazanlara evlenme teklif eden de var -evet, gerçek- haklı bulan da, midesizlik olarak niteleyen de...

İster ahlaki, ister dini açıdan bir insanın kendisine saygısını yitirdiği andır bence aldattığı an... İnsan aslında, karşısındaki kişiyi değil, kendini aldatır. Kendini alçaltır... En azından benim fikrim bu...

Peki, aldatan ya da aldatılanlar hakkında sizin düşünceleriniz neler?