Kayıp Zaman (Tom&Hermione): 6. Bölüm

6. Bölüm: İlk Gün


Genç kız yaklaşık on dakikadır yanındaki genç adama genç Lord’a rağmen yeni başladığı iksirini yapmaya çalışıyordu. Eğer bir gün Lord Voldemort’la bu şekilde yan yana gelip birbirlerine asalarını çekmeden durabileceklerini söyleseydi kim olursa olsun o kişiye aklını kaçırmış gözüyle bakardı.

Genç Slughorn gerekli bilgileri her ihtimale karşılık -ki bu ihtimallerden en büyüğü Hermione eğer iksirde iyi değilse ona yardımcı olması içindi- tahtaya yazmıştı. Genç kız fazla dikkat çekmemek için ancak bir yandan da kendini kanıtlama çabası içinde bir yandan kitaba bakarak bir yandan da tahtadaki notları göz ucuyla inceleyerek iksiri yapmaya başlamıştı.

Tom Riddle iksirini çoktan bitirmiş bir yandan malzemelerini yerine yerleştiriyor bir yandan da profesörden yeni yapacağı bir büyü hakkında bilgi alıyordu. Ancak bütün bunların yanında onun şu anda tek hedefi vardı. O da şu an sırasında oturduğu genç kızdı.

Tek görevi ise şu anda buraya neden geldiğini öğrenmekti.

Tek bir şeyden emindi. Eğer Dumbledore senenin ortasında okula hiç kimseden habersiz bir genç kız getiriyor ve o genç kızda daha ilk günden okulda üç kişiye karşı asasını çekme cüretini gösteriyorsa bu işin içinde bir iş var demekti. Ve eğer o Tom Riddle’sa bunu çözeceğinden adı gibi emindi.

En sonunda istediği iksir için malzemeleri ve gerekli bilgiyi topladıktan sonra çantasını ve kazanını hazırlamaya koyuldu. Bir taraftan da genç kızın her hareketini ona hissettirmeden inceliyordu. Bayan Granger yavaş dikkatli ancak bir o kadar da bilirkişi edasıyla iksirini hazırlamaya devam ediyordu. Başladığından beri ondan tek yardım almamıştı. Bütün bunlar her ne kadar genç kız saklamaya çalışsa da iksirde çok usta olduğunun bir göstergesiydi.

Genç kız bir yandan iksiri hazırlarken bir yandan da etrafı kolaçan ediyordu. Agtığı kaçamak bakışlardan birinde sınıfa ilk girdiğinde gördüğü Mcgillian’la çalışan kızın kendisini büyük bir kızgınlıkla izlediğini fark etmişti. Demek Pansy/Draco aşklarının benzeri bu dönemde de vardı. Sadece o da değil şaşkınlık içinde birkaç Gryffindore’lu genç kızın da arada sırada kendi masalarına baktığını fark etmişti.

Aslında biraz mantıklı düşünmek gerekirse bunu o kadar da yadırgamamak gerektiğini fark etmişti acı içinde. Sonuçta ne kadar sinir olsa da gerçeği kabul etmek gerekirse Tom Riddle bugünde yakışıklı başarılı ve popüler biriydi. Çoğu zaman hangi bina da bulunmak gençler için kuşkusuz o kadar önemli olmuyordu.

İksiri yavaş yavaş leylak renginden mora dönüşürken azar azar kişniş otlarını ekliyordu ki bir el ona engel oldu.

“Bu kadarı bence yeterli Bayan Granger! ” dedi Tom Riddle yüzünde gayet neşeli bir o kadar da yardım sever bir gülümsemeyle.

Hermione onun elinden kesme tahtasını alıp gülümseyen yakışıklı yüzüne vurmamak için kendini zor tutmuştu. O kim oluyordu da Hermione Granger’a yardım etmeye çalışıyordu. Karanlık Lord ne zaman yardım sever bir kimliğe bürünmüştü.

Tamam, insanların yüreği katılaşabilir zamanla duyguları körelebilirdi. Ancak karşısındaki kişi Lord Voldemort’sa onun için aynı şeylerin geçerli olduğunu söylemek imkânsızdı.

Yetişkin bir insanken yaptıkları şöyle dursun ergenlik döneminde bir çocukken bile okuldaki olayların çoğundan o sorumlu olmuştu. Tabi bu şeylere çok uygun kılıflar bularak… Hepsinde bir şekilde yakayı sıyırarak…

 Kesme tahtasını hem kendine yakışmayacak hem de çok da saygılı olmayacak şekilde onun önünden çekip masanın üzerine bıraktı. Başka zaman olsa Ron ya da Harry böyle bir şey yaptığında onları ayıplar bu tür davranışların onları küçülteceğine dair en az elli cümlelik onların tabiriyle bir nutuk atardı. Onlar aklına gelince bir garip olmuştu. Arkadaşlarını belki de bir daha asla göremeyecek olmak ona dünyadaki her şeyden daha büyük acı veriyordu. Ancak Dumbledore’un söylediklerini hatırlayınca değişiklikler belki de hepsinin hayatını kurtaracaktı.

Bu nedenle bu göreve daha da sıkı sarılmalı neye mal olacaksa olsun üstesinden başarıyla gelmeliydi.

Genç adam bir an şaşkınlığa düşse de hemen toparlanmayı bilmişti. Daha önce hiç kimsenin özellikle kendisini tanımayan bir genç kızın bu şekilde davrandığını görmemişti. O kızlara göre ilk bakışta gerçekten yakışıklı bir delikanlı çevresince çok popüler öğretmenlere göreyse çok başarılı bir öğrenciydi.

Genç kızı ilk bakışta bu kadar kızdıracak ne yaptığını şimdi daha çok merak etmişti.

Bayan Granger’ı süzerken bir yandan kızgınlığın bir yandan da üzüntünün genç kızın yüzünden aktığını görebiliyordu. Her ne kadar kendisiyle ilgili bir şeyin onu çok rahatsız ettiğini fark etse de başka bir şeyinde onu derinden yaraladığının farkına varmıştı.

Düşününce ona daha fazla acı çektirmek daha da hoşuna gidecekti.

Yapması gereken çok açıktı. Eğer bir hedefiniz varsa ona ulaşmamın tek yolu fark ettirmeden yaklaşmaktı. Onun güvenini kazanmak sonra da istediklerine sahip olup vereceği acıyı düşünmekti. Gerçi ortada şu an sadece hisleri vardı ama Tom Riddle olarak güvendiği tek şey zaten çoğu zaman onlardı. Daha sonra da elbette karşı konulamaz gücü…

Yanındaki yaban mersinini genç kıza uzatıp “Sanırım buna ihtiyacınız olacak Bayan Granger. ”dedi. Genç kızın bu sefer yavaşça onu elinden almasını ve iksirin üzerine boca etmesini izledi. Anlaşılan şimdilik iki tarafta uzlaşma yoluna gitmişti. Şimdilik…

İksir giderek gece mavisine yakın bir mora dönüşürken genç kız bir kez daha karıştırıp küçük bir şişeye bir miktar boşaltıp Profesör Slughorn’un daha önceden belirttiği şekilde masasına götürdü.

“Evet, Bayan Granger! Mükemmel! ” dedi Profesörü aldığı iksirden memnun bir şekilde gülümseyerek. “Sanırım Tom size yardımcı olmuş. Bu çok güzel. ”

“Hayır efendim. Bu doğru değil. ”

Genç kız tam yanında konuşan bu sesle neredeyse yerinden zıplamış neredeyse masaya çarpıyordu. Başını çevirip baktığında Tom Riddle’ı burnunun dibinde bulmuştu. Genç adam ise ona dikkat etmemiş direk profesöre bakıyordu.

“Bayan Granger bu iksiri benden hiç yardım almadan yaptı. Sanırım bu konuda çok iyi olduğunu söyleyebilirim. ”

Bu sözler üzerine genç kıza döndü ve bir yandan çok etkileyici bir ydandan da çok bilmiş bir gülüşü ona gönderdi. Genç kız ise ona cevap vermekte gecikmemişti.

“Efendim aslında yardım aldım. Kişniş otunun ne kadar konulacağını karıştırmışım. ”

Eskisinden elli yaş daha genç profesör bir an ne diyeceğini şaşırmış halde onlara baksa da o anda çalan zil sesi onu kurtarmıştı. En sonunda sınıf boşalırken “Eh öyle bile olsa Bayan Granger bu bile sizin iksir üzerinde çok yetenekli olduğunuzu gösterir. ” Bunu söyledikten sonra da genç Riddle’a dönüp “Sana bir rakip mi çıkıyor ha Tom. ” dedi.

Hermione genç adama baktığında her ne kadar belli etmemeye çalışsa da o yakışıklı gülüşünün altında bir şeylerin onu rahatsız ettiğini fark etmişti. Elbette döneminde ondan daha başarılı bir öğrenci olmadığına da emindi ancak kendisini bir tehdit olarak görmesi hoşuna gitmemişti. Tom Riddle’ın kendisi için tehlike olarak gördüğü herkes tehdit altında demekti.

Üstelik yaşadığı olay düşünülürse genç adamın değil kendisinin endişelenmesi gerekiyordu. Daha ilk günden onu okul kurallarını çiğnerken yakalamıştı. Üstelik Sınıf Başkanı olması nedeniyle öğretmenlerin ona inanması büyük bir ihtimaldi. Neden bu kadar iyi davranıyor diye geçirdi içinden. Çok dikkatli olmalıydı. Çok…

Profesör o sırada “O zaman size vereceğim yeni habere çok sevineceksiniz. ” dedi “Sizin bu kadar iyi anlaşabilmeniz beni çok memnun etti. ”

Ne anlaşma ne anlaşma diyerek iç geçirdi genç kız. Az önce kesme tahtasıyla yapmak istediklerini düşününce gülümsemesini zorlukla bastırıp profesörün kendisine vereceği haberi bekledi sessizce.

Bütün öğrencilerin sınıfı terk ettiğinden emin olduktan sonra “Biliyorsunuz ki Bayan Granger bu okulda yeni ve okulu tanıyabilmesi ayrıca bir an önce ortama alışabilmesi bir yol göstericiye ihtiyacı var. ”

İki genç az çok konunun nereye varacağını anlasa da Hermione bunun olmaması için dua ederken Riddle işlerin bu kadar kolaylaşmasının keyfini sürüyordu.

“Gryffindore Başkanı Albus’la görüşmemiz sonucunda hem iki okulun hem de iki binanın iyiliği açısından Bayan Granger öğrencim Tom size bu okulda bulunduğunuz süre içinde yardımcı olacak.”

Bunun üzerine genç kız hemen “Efendim çok teşekkür ederim beni düşündüğünüz için. Elimden geldiğince okula çabuk alışacağım ancak bu gerekli mi? ” diyebilmişti. İşin içinde sadece Slughorn olsa konuyu kapatmak basitti ancak diğer yandan Dumbledore’u düşününce ona hayır demek de istememişti.

“Bence gerekli. ” Cevabı profesör yerine Tom Riddle vermekte gecikmemişti. “Affedersiniz efendim ama hepimizin biliyoruz ki Hogwarts çok büyük ve bir o kadar da gizemli bir okul. Eminim ki Bayan Granger çabucak bu okulun ortamına alışabilir ama bence de yanında birinin olması bu durumu hızlandıracaktır. ”

Profesör yüzünde bir gülümseme ile genç öğrencisine dönüp onu süzdü ve “Görüyorsunuz Bayan Granger Tom sizin iyiliğinizi düşünüyor. Gerçekten mükemmel bir öğrenci. Binamda bulunduğu için onunla gurur duyuyorum. ”dedi üstüne de “Seneye Okul Başkanı olacağından hiç şüphem yok. Bu görevde senin için büyük bir şans. ” demeyi ihmal etmemişti. 

Genç kız yenilgiyi kabul etmiş şekilde “Peki efendim en iyi şekilde olacağından eminim. ” dedikten sonra bir iyi günler mırıldanıp bir sonraki dersine yetişmek için kitaplarını toplamaya başladı. Çok geçmeden yanında beliren silüete dikkat etmeden işini yapmaya devam edip bir an evvel diğer dersin sınıfına gitmek istiyordu.

“Acele etmeyin Bayan Granger. Daha çok zamanımız var. ”

“Sanırım öyle. ” diye mırıldandı genç kız ona dönüp bakmadan. Slughorn’da kendi özel odasına geçtiğine göre genç adamın neden hala asıl yüzünü göstermediğini merak ediyordu.

Çantasını yerleştirmeyi bitirdikten sonra dönüp baktığında genç adamı kapının yanında kendisini beklerken gördü. Bu işin içinden başka türlü sıyrılmasının imkânı yok gibi görünüyordu. Anlaşılan Riddle öğretmenlerine iyi görünmek için kendisine düşmanca davranan birisine bile gayet kibar olabiliyordu.

Bir anlığına acaba diye düşündü. Acaba benim muggle kökenli olduğumu biliyor mu diye geçirdi içinden. İşler o zaman Tom için daha da zor olacaktı. Bir o kadar da kendisi için… Belki de daha zor…

 Onun önünden geçip iki tarafını zindanların çevrelediği koridoru arşınlamaya başladılar. Bir an sonra genç adam “Bir sonraki dersin ne? ” diye sordu.

Genç kız çizelgesini eline alıp baktığında “Aritmansı” yanıtını verdi.

“ Güzel. Benim şimdiki dersim Eski Yazılar önce seni sınıfına götürüp daha sonra kendi dersime gideceğim. “

“Bence böyle yaparsan gecikirsin. İstersen bana sınıfın yerini söylersen ben kendim de gidebilirim. Böylelikle ikimizde derslerimize zamanında yetişmiş oluruz. ”

“Bayan Granger bir bakıcınızın olması sizi rahatsız ediyor olabilir ancak bu bana verilmiş bir görev ve şimdilik siz alışana kadar bu şekilde devam etmeliyiz. ”

Anlaşılan o ki Tom Riddle’ın bu işten vazgeçmeye niyeti yoktu. Zaten Hermione’nin gelecekte yaşadıklarına bakılırsa aklına koyduğu her şeyi de yaptığından şimdiye kadar emin olmuştu.

“Peki, Bay Riddle! Öyle olsun. ”

İkili koridorlar boyunca ilerlerken derslerine yetişmeye çalışan birçok öğrencinin bir yandan da kendilerini süzdüğünü fark etmişti. Haklılardı. Kendisi okula yeni gelmiş öğrenci yanındaki de okulun aslarından biriyse elbette herkes için büyük merak uyandırabilirdi.

İki genç bir hiç konuşmadan tam bir köşeyi dönmüş kulelere yöneleceklerdi ki “Demek buradasınız. ” diyen sesle ikisi de durakladı. Genç kız yanındaki Tom Riddle yetmezmiş gibi bir bu eksikti diye düşündü.